مادر بود...

(درباره زحمات و قدرشناسی از مادر- 25/3/1381)

آنکه پرورد مرا از دل و جــان مادر بود                آنکه مهرش همه جا بود عیان مادر بود

آنکه پسـتان به دهانــم بنــهاد از ره مهــر                 بخورانـید مـرا شـــیـره جــان مادر بود

آنکه شب ها سر گهواره من تا به سحـــر                بود بیدار و به حالــم نگـــران مادر بود

آنکه دســتم بگــرفت و قدمــی چند ببــرد                تا شدم در همه ســو تیز روان مادر بود

آنکه الفاظ نهادی به دهانـــم شــب و روز                تا بیاموخت به من رســم زبان مادر بود

آنکه خود گرسنه خوابید و به من داد غذا                لقمه بگرفت و نهادم به دهــان مادر بود

آنکه بــُد روشــنـــی محــفل مـا از رخ او                لیک ناگـــاه شد از دیده نهــان مادر بود

آه و افـســــوس ورا قــدر نمی دانـســـتـم                تا که رفت از کفم آن دّر گران مادر بود

ای کــه باشد به سـرت سایه مادر بشناس                قدر او را که رفـــاه دو جهـان مادر بود

آنکه صــدها چــو "خدایی" نتواند که آرد               حقّ یک زحمت او را به بیـان مادر بود