|
|
زهد ریایی
(15/5/1381)
ســــاقـــی بـیــار بـــاده کــه از پــا درآمدم زین در شدم به پای و کنون با سر آمدم
از قـیـل و قــال صومعه شد خاطـرم ملول بــهـر نــیـاز جــانـب این محــضـر آمدم
فصل بهـــار توبه ز مــی کــار عقل نیست دســتم بگــیر، زانکه به صـلح اندر آمدم
کنـــدم ز تن لبـــاس ریــا و ردای عُـجــب شـرمـــنده از گذشته ســوی این در آمدم
پیر مــغان که خاک رهـش توتـیای ماست گــو لـطف کــن اگرچه ســیه دفـتـر آمدم
واعـظ ز بسکه بر ســر منبر ریا فروخت گشـتم خـمـــار و در طلب ســـاغــر آمدم
از زاهـــدان صومــعه طـرفــی نـبســته ام بـر ســاکنان دیــــر مغــان چـــاکــر آمدم
دیدم به خواب شــاهــد عـهــد شــبـــاب را انــدر هـــوای طــــــرّه آن دلـــــبــر آمدم
شیخم به طعنه گفت "خدایی" مخور شراب گـفـتـم که مـــن ز زهــد ریــایـی درآمدم
.: Weblog Themes By Pichak :.
