چند شب قبل تعریف کردند که در انتهای مراسم معنوی مسجد حاجی آباد زرین  شغالی که سرش در کیسه ای رفته بود و جایی را نمی دید وارد مسجد شد و وقتی کیسه را از سرش بیرون آوردند به طرف دشت فرار کرد. این اتفاق الهام بخش این شعر طنز بوده است!

شغال عابد!

یک   شبی   از   لیالی   شعبان         روی   منبر   نمود    شیخ   بیان

که    نباشد     مخل     دینداری         هیچ  کاری    چو    مردم  آزاری

مال   مردم     ربودن   و   بردن!           وای  بر حال  او  پس  از  مردن!

این  صدا  پخش از بلندگو گشت          بی  محابا  رسید  تا دل  دشت

عده ای  از    شغالهای   ملوس          که بدی  در کمین مرغ و خروس

گشت   وجدان   جملگی  بیدار!           توبه  کردند  یک  به یک زین کار

زان  میانه   یکی  که   بُد   عابد           شد  روانه   به   جانب  مسجد

از  خجالت  به  رخ  فکنده  نقاب           سوی منبر روانه شد به شتاب

گفت: ای شیخنا  به دادم رس!          که  ندارم  به  غیر  تو  من کس

توبه   کردم    ز    مردم   آزاری           روی   آورده ام    به   دینداری!

عده ای   از    مرید    حاج   آقا           پیش  پایش  شدند  جمله  به پا

تا   بگیرندش   از   وفا    در   بر          منقلب شد شغال کیسه به سر

چون سر او  ز کیسه بیرون شد          باز رو سوی دشت و هامون شد

                                     *  *  *  *

هاتفی گفت: ای هزار افسوس         وای  بر حال  زار  مرغ و خروس!