|
|
پروانه ی بی پروا
آنچه عشقت صنما با دل این شیدا کرد شهره ی شهر و به پیرانه سرم رسوا کرد
روی زیبات ز مشاطه گران مستغنی است چونکه نقاش ازل نقش تو را زیبا کرد
خبر وصل تو گر بشنوم از باد صبا بزداید ز دلم آنچه غمت با ما کرد
ره به سرمنزل عنقا نبرد هر صیاد عشق تو بود که اندر دل ما ماوا کرد
گرد شمع رخ تو دادن جان شیرین است چون مرا شوق تو پروانه ی بی پروا کرد
سعی بسیار نمودم به کسی دل ندهم لیک عشق آمد و شوری به دلم برپا کرد
دفتر شعر "خدایی" که سراپا عیب است چشم اغماض عزیزان همه را زیبا کرد
.: Weblog Themes By Pichak :.
